Psychologia społeczna

Zygmunt Balicki – (ur. 1858) Jeden z ojców ruchu narodowego, socjolog. Pochodził z Lublina. W 1881 r. był jednym z założycieli Socjalistycznego Stowarzyszenia Lud Polski. Sądzono go i skazano we Lwowie. Po wyjściu z więzienia wyjechał do Szwajcarii, gdzie uzyskał doktorat z prawa. W 1887 r. Balicki założył Związek Młodzieży Polskiej „Zet”, w 1893 r. był jednym z autorów przekształcenia Ligi Polskiej w Ligę Narodową. Na zjeździe LN w Budapeszcie w 1896 r. został członkiem jej pięcioosobowego Komitetu Centralnego. W 1897 r. współtworzył Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne. Następnie był jednym z głównych publicystów wychodzącego w Krakowie „Przeglądu Wszechpolskiego”. Balicki był też jednym z twórców struktur narodowo-demokratycznych w zaborze pruskim. W 1902 r. napisał jedną z najważniejszych broszur programowych ruchu narodowego tego okresu – „Egoizm narodowy wobec etyki”. Poparł politykę Romana Dmowskiego, który wystąpił przeciwko rewolucji 1905 r. W czasie I wojny światowej był jednym z głównych zwolenników tworzenia polskich legionów po stronie rosyjskiej. Balicki zmarł 12 września 1916 r. w Piotrogrodzie.

„Psychologia społeczna. Czynności poznawania” stanowi opus magnus Zygmunta Balickiego jako naukowca i socjologia. Jest to ostatniej wydana za jego życia publikacja, pisana przez co najmniej kilkanaście lat. Balicki dokonuje syntezy dotychczasowych wyników badań socjologicznych oraz kreuje wizję nowej szkoły socjologicznej – tytułowej psychologii społecznej – w której społeczeństwa stanowią indywidualności zbiorów. Opisowi , analizie i próbie systematyzacji zbiorowych czynności poznawczych poświęcona jest niniejsza książka, mająca wg. autora stanowić jedynie wstęp do dalszych rozważań socjologicznych na temat wyróżnionych przez niego podmiotów socjologicznych: Społeczeństwa, Ludu, Narodu i Państwa.